Piętnaście lat minęło….

15. czerwca  obchodziliśmy 15-lecie naszego funkcjonowania. 
Obchody, połączone z Walnym Zebraniem  odbyły się w sali obrad Urzędu Miejskiego.

… ale wcale nie tak, jak w znanej piosence, jednak nie - jak jeden dzień. Cztery przeprowadzki, siedem prezesek, iks zarządów, dziewięć Senioriad, dziesiątki grantów, korekt i aktualizacji i pożar – który strawił dokumentację, wyposażenie, bibeloty ważne i nas – bo przecież inaczej się nie da przeżyć pożaru siedziby. Tułaczka, kątem rozprowadzony dobytek, który ocalał i znowu remonty, urządzanie się i aktywacja członków. I jak już się wydawało, że wszystko jest na prostej drodze przyszła pandemia i ta dopiero zrobiła spustoszenie wśród nas. Do dzisiaj nie wiem, czy było to słuszne i poparte medyczną wiedzą, bo wszystko stało do góry nogami i dalej trwa. Ale wpływ mamy żaden i trzeba było przyjąć stan ogłaszany wszem i wobec bezboleśnie, a nawet dostosować się do szaleństwa reżimów sanitarnych – choć niektórzy dzięki nim stali się nababami – a kto miał odejść z tego świata, to odszedł, mimo jednej diagnozy. A propos tych, którzy odeszli – i nas opuściła gromada naszych członków w ciągu tych piętnastu lat. Nie ma obojętnej śmierci, każda jest stratą ludzkiego talentu, mądrości, wiedzy i pozostawia nas w żalu i tęsknocie.

Ale…, zakończyliśmy szczęśliwie następny rok Walnym Zebraniem Członków 15 czerwca 2022 r. Frekwencja dopisała, Goście również. Proponowane Uchwały zostały przyjęte przez zebranych – a wszystko zakończyła prezentacja działalności piętnastu lat przygotowana przez Przewodniczącą Komisji Rewizyjnej Beatę Śliwińską wraz z naszą byłą i nieodżałowaną nigdy sekretarką Patrycję Przywolską.

Spotkanie zakończył występ uniwersyteckiego chóru Cantabile, który wykonał kilka pieśni St. Moniuszki. Maraton prób i w Rokicinach (gdzie w maju podczas kilkudniowego spotkania integracyjnego dziewczyny śpiewały od śniadania do kolacji), a potem w naszej siedzibie przyniósł wymarzony efekt – koncert był piękny, brzmiało, jak w filharmonii i za to wielkie gratulacje.

Następnego dnia po 16.00 spotkaliśmy się już bez wizytowych strojów w wiacie pod Krzywoniem. Logistykę opanowała Ewa RYPEL (specjalnie wielkimi literami – to nie pomyłka) we współpracy i ze Stasiem Chudym (czas, paliwo!!!!), i Danusią Rasztęborską (tajemna wiedza o miejscu zakupu wędlin w hurcie). Wielkie dzięki!!! Niezastąpionym, jak zwykle, okazał się Piotrek Sumara! Przygotowany, jak na wybór papieża, miał w super furze dosłownie WSZYSTKO – od pogrzebaczy po wiaderko na popiół. Grillował i pilnował mięsiwa pilnie, nie narzekając na nic. Piotrek jesteś WIELKI!! .

Atrakcją była prezentacja muzyczna na instrumentach himalajskich – „energia, wszechświat, kosmos”. Też bardzo dziękujemy.

Podziękowania składamy również Eli Dyrcz, która przez swój były status służbowy załatwiła nam bezpłatny wynajem wiaty i badyle do palenia. Dzięki !

Żeby Opatrzności stało się zadość, po 18.00 - jak to po Bożym Ciele - lunął deszcz, ale humory i śpiewający nastrój – który podtrzymywał Bogdan, akompaniując do biesiady na akordeonie. Było miło, sympatycznie i serdecznie. Jak to bywa – towarzystwo trochę przegoniła aura, a Zarząd został sprzątać, zamiatać, wynosić śmieci i zostawiliśmy wiatę „na błysk”.

Życzymy wszystkim miłych, udanych, ale i spokojnych wakacji, bo czas nie tegezzzzz, Do zobaczenia w październiku !!

Małgorzata Kaznowska
Foty z WZC Janeczek Ciepliński, a moje marnie udane spod wiaty.

::: FOTOrelacja Jana Ciplińskiego

16.czerwca tradycyjnie zakończyliśmy Rok Akademicki 2021/2022 

      ...FOTOrelacja

… gdzie moja młodość …?
choć i tak wszyscy wiedzą, że najlepiej jest kobiecie w kabarecie !

zdjęcia w :::GALERII

Przed oficjalnym zakończeniem roku akademickiego nasze koleżanki z RUTW przygotowały krótką scenkę taktującą o, niestety , dość popularnym w obecnych czasach problemie, a szło o przetransportowanie teściowej do domu seniora, ale finał skeczu okazał się nadgorliwym i nadambitnym domysłem teściowej. Dziękuję Ani Rodzik, bo teksty i piosenek, i skeczu to jej autorstwo, aktorkom, które przeszukały swoje szafy i kostiumowo dopieściły występ, a także tym, które domowymi ciasteczkami udekorowanymi sezonowymi owocami uświetniły poczęstunek dla gości. 
Widownia dopisała – i za to też wielkie podziękowania.
Czekamy na WAS na WZC i zakończeniu pod Krzywoniem.

Małgorzata Kaznowska
Zdjęcia Janeczek Ciepliński

UWAGA!

W dniu 15 czerwca (środa) o godzinie 16.15 w Sali Obrad Urzędu Miejskiego odbędzie się Walne Zebranie, na którym obecność wszystkich członków SRUTW jest obowiązkowa.
Zebranie połączone z uroczystymi obchodami 15-lecia naszego Stowarzyszenia odbędzie się w dniu 15 czerwca 2022 r. o godzinie 16.15 (drugi termin godzina 16.30) w sali Obrad Urzędu Miejskiego.

Porządek obrad Walnego Zebrania Członków SRUTW

1. Otwarcie zebrania i wybór prezydium WZC – przewodniczącego i sekretarza.
2. Zatwierdzenie porządku zebrania.
3. Wybór Komisji Uchwał i Wniosków.
4. Sprawozdanie finansowe i bilans za rok 2021 – Skarbnik Zofia Chuda.
5. Sprawozdanie merytoryczne za rok akademicki 2021/2022 – prezes Elżbieta Szarawara.
6. Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej za rok akademicki 2021/2022 –  przewodnicząca Beata Śliwińska.
7. Dyskusja nad przedstawionymi sprawozdaniami.
8. Podjęcie uchwał dotyczących przedstawionych sprawozdań.
9. Podjęcie uchwały w sprawie absolutorium dla Zarządu za rok akademicki 2021/2022.
10. Podjęcie Uchwały w sprawie nadania Honorowego Członka SRUTW.
11. Sprawy bieżące i wolne wnioski.

Porządek obchodów 15-lecia SRUTW - 15 czerwca, godz. 17.00.

1. Otwarcie spotkania.
2. Mianowanie Honorowego Członka SRUTW.
3. Prezentacja 15-lecia Stowarzyszenia.
4. Koncert pieśni St. Moniuszki w wykonaniu chóru „Cantabile”.

Po zakończeniu ZW – około godź 17.00 odbędzie się uroczyste zakończenie akademickiego roku 2021/2022 połączone z prezentacją 15 -lecia naszego Stowarzyszenia oraz koncertem uniwersyteckiego chóru ”Cantabile”. Wszystkich serdecznie zapraszamy

16 czerwca (czwartek) godz. 16.30 - spotkanie pod Wiatą na Krzywoniu (poczęstunek i niespodzianki). 

Zarząd SRUTW.

… właściwie to miało się już nic – a jeśli – to mało dziać,
więcej zdjęć w :::GALERII	bo czego można oczekiwać jeszcze od życia, jak wnuki nie dość, że nas przerosły to jeszcze mądrzejsze. Ale życie chce od nas ciągle czegoś i stawia wyzwania, które zrealizowane przy wsparciu bliskich uskrzydlają i pozwalają kuknąć na świat z góry. I tak się zawsze dzieje w otuleniu szczęściem, bez względu na to, czy zasłużyliśmy sobie na tę chwilę, czy zapracowali w pocie czoła, czy się po prostu nam trafiła.  Nasza koleżanka Władzia Kopytek zapracowała – może nie w pocie czoła, bo malowanie to twórcze chwile, to dawanie siebie na płótno, swojej wyobraźni, polotu, no i też wielka frajda w konkubinacie z pędzlem i farbami. Wystawa malarska obrazów nie po raz pierwszy jest zwieńczeniem jej pracy - ale nade wszystko talentu i temu poświęcę tych parę zdań, które odważam się skreślić. Władzia ma rękę artystki i to przez duże „A”. Na wspólnych zajęciach (dawno temu), po dwóch godzinach, podczas których każda z nas miała „zamaziany” ledwie podkład i lekki szkic oczywiście do poprawki - ona miała gotowy obraz – choć zawsze mówiła: „jeszcze trzeba nad nim popracować”, a ja się zachwycałam jej ściętymi mrozem badylami na mokradłach. Niby nic. Połamane wiatrem, oszronione badyle na łące, ale było tam wszystko to, czego się chce od obrazu. Właściwie każdy bym powiesiła na ścianie i za każdym zerknięciem miała nowy zachwyt. Do dzisiaj nie mieści mi się w głowie, jak ona to robiła?, a jej szło jak „po maśle”. I to się nazywa „iskra boża”, tylko trzeba być wybrańcem, a Ona tego dostąpiła!  Władziu kochana, wielkie GRATULACJE !  w nieustannym zachwycie Gosia Foty: Janeczek Ciepliński i troszkę moich.

Tak…, stęskniliśmy się za sobą,
to widać, czuć i nawet jest dotykalne.
Niby jak co roku, ale w obliczu wojny za naszą granicą (bo przecież w Syrii chyba dalej koszmar trwa), a tak szczerze, to Ziemia pęka w posadach od wulkanów, tsunami i wzajemnej nienawiści, na rasizmie kończąc - spotkaliśmy się w licznym gronie z okazji Święta naszej Ojczyzny. 
Covid jest już w czasie przeszłym, ale jak to powiedział kiedyś prof. Koch – bakterie i wirusy nie dość, że nie śpią, to są od nas młodsze, nie starzeją się i mają nas w nosie. Wojna na Ukrainie spacyfikowała nie tylko NATO, ale i świat. Popędziliśmy z otwartym sercem i portfelem w pomoc uchodźcom zza naszej granicy. Nikt się tego nie spodziewał, a najmniej my. 
Dzisiejsze spotkanie jest tego najlepszym przykładem, że jesteśmy jednością, że chcemy być razem, że potrzebujemy siebie wzajemne i mało co nas rozłączy.
Członkowie naszego UTW spisali się nie na piątkę, ale na „dziesiątkę”. Dziewczyny upiekły artystyczne ciasta (patrz foto) – no i nie minę ich wymienienia, bo to jedyna nagroda za pracę, staranie, pilność i dotrzymanie obietnicy – Jadziunia Głowacka i Kasiunia Kościelniak. To, że podziwiam, to mało. Jestem w pokłonie za dostarczenie tegoż to ciasta - bo do naszej siedziby nie ma bezpośredniego dojazdu i trzeba to cudo dodźwigać! Ale wszystko dotarło w porę. 
Grażyna nie zawiodła akompaniamentem gitarowy, a reszta przybyszów z Markiem Szarawarskim, który nas zaszczycił swoją obecnością, dzielnie śpiewała „majówkowe”, patriotyczne pieśni. Krysia przygotowała śpiewniki i szło jak „po maśle”. 
Wiem, że uroczystości w naszym mieście trwają od Pierwszego Maja, nie są dla nas konkurencją. Chcemy być ze sobą i pobyć, jak w normalnym świecie razem. 
Dziękuję WSZYSTKIM przybyłym - bo dopiero razem - to jest ŚWIĘTO.

Wzruszona 
Małgorzata Kaznowska

31 marca i 26 kwietnia Piotr Kolecki spotkał się ze słuchaczami RUTW. Spotkania poświęcone były architekturze rabczańskich willi. Atrakcyjność wykładów przyciągnęła dużą grupę słuchaczy, zainteresowanych urokiem willi i ich dawną świetnością. Piękno Rabki, oprócz walorów krajobrazowych, tworzyły drewniane wille budowane na potrzeby przybywających do uzdrowiska kuracjuszy od końca XIX wieku. Do najstarszych, jeszcze stojących willi, należą Antonina, Trzy Róże, Warszawa, Pod św. Józefem, Pod Aniołem. Rabczańskie wille budowane były w różnych stylach architektonicznych: szwajcarskim, klasycyzująco-dworkowym, zakopiańskim i modernistycznym.

W stylu szwajcarskim powstał Zakład Zdrojowo-Kąpielowy, willa Pod Matką Boską /już nieistniejące/,  także Pod Aniłem, Antonina. Wille Trzy Róże i Luboń, wybudowane w stylu szwajcarskim, został przebudowane i reprezentują styl klasycyzująco-dworkowy. W stylu zakopiańskim wybudowano wille Wawel, pod św. Józefem i szereg willi przy ulicach Poniatowskiego, Jana Pawła II. Styl modernistyczny można podziwiać, oglądając wille przy ulicach Orkana, Brzozowej, Roztoki, Słowackiego i Słonecznej, m.in. Granit, Ostoja, Lotos, Gałązka Rozmarynu, Konary.

Wykładowca wykorzystał zdjęcia archiwalne i współczesne do pokazania lokalizacji i piękna elementów architektonicznych zachowanych budynków. Wykład wzbudził dużą ciekawość tymi zabytkami, których, niestety, nie ma już wszystkich, a wiele z nich wymaga troski o ich zachowanie. Niektóre wille mają ponad 150 lat i są świadectwem piękna naszego uzdrowiska.

Krystyna Wojdyła
foto: Jan Ciepliński

Chętnie się wywdzięczę...
tylko nie wiem komu, a może i wiem, bo to przecież zasługa dzisiejszych seniorów 60 i 70 (+), że po czasach byłej i znienawidzonej komuny to oni niewyautowali cudnego święta, jakim jest Dzień Kobiet, zachowawszy jego status do dzisiaj. Niektórzy proponują, żeby trwało cały rok, ale przecież wtedy nie byłoby świętem. Niech więc już tak zostanie !
Tegoroczne, zorganizowane przez Zarząd naszego Stowarzyszenia, udało się bez przesunięć i było nie dość, że udane pod każdym względem, to w doskonałej atmosferze. Myślę, że tęsknota wspólnego pobycia, pogaduszek, zobaczenia się i nacieszenia sobą po pandemicznym okresie zakazów i nakazów też się do tej radości przyczynił...

Tubylczy występ grupy teatralnej „Babskie pogaduchy” pod pilnym okiem liderki Ani Rodzik uatrakcyjnił spotkanie, wyselekcjonowane i okazjonalne teksty, piosenki przy akompaniamencie Grażyny Janowskiej, a potem wspólne śpiewanie pieśni biesiadnych. Wszystko to przeniosło nas w jakże dobre, choć nie aż tak odległe lata - a jednak gruba krecha pandemii pozostanie na długo takim kontrolno- wspomnieniowym szlabanem. Pandemia się z dnia na dzień nie skończyła, ale wyparła ją tragiczna wojna u naszych wschodnich sąsiadów.
Dziękujemy aktorkom za pracę włożoną w przygotowanie scenek i dopieszczenie naszego oka, ucha i ducha. Dziękujemy jak zwykle naszej Jadzi Głowackiej, która zadbała o nasze podniebienia upieczonym własnoręcznie ciastem (dwa rodzaje) i Kasi Kościelniak. Ja wiem, że One to lubią, ale i wiem, że przy takiej pracy w domu to cała kuchnia, a potem zlewozmywak pełen: misek, miseczek, trzepaczek, pacek, łyżek, blaszek, desek no i okruszków, bez których się nie obejdzie. Jadziu i Kasiu– nie macie konkurencji – i nie wiem, czy to pocieszające, ale już tak zostanie. Dziękujemy bardzo!
Ale i i i prócz kapeluszy były szpilki, koraliki cekiny, pliski i wszystko to co garderobie damskiej dodaje odświętności uświetniając i podkreślając elegancję bycia. Dziękujemy - a a a właściwie powinnam to na początku napisać, ale może końcowe słowa będą dłużej w pamięci. Dziękujemy wszystkim Panom, którzy byli z nami, szczególnie naszemu Staroście Michałowi Skowronowi – bo On nigdy „ nie zawali”, Markowi Szarawarskiemu --szefowi „Senioriady” i pozostałym panom, którzy dzielnie towarzyszyli nam podczas tego spotkania.
No i cóż – niech ŻYJE ZARZĄD KOBIET !

:::Fotorelacja 

Małgorzata Kaznowska
Foty: Janeczek Ciepliński i kilka moich.

Rabka-Zdrój, 4 marca 2022r.

Koleżanki i Koledzy Seniorzy,
Organizatorzy „IX Ogólnopolskiej Zimowej Senioriady na Podhalu, Rabka-Zdrój, 2022 ” serdecznie dziękują za udział w naszej imprezie.
Dzięki Wam udało się z sukcesem zrealizować założone cele, jakimi między innymi były: integracja, aktywizacja i podtrzymanie sprawności fizycznej Seniorów, zdobywanie nowych doświadczeń organizacyjnych, a także promocja Rabki-Zdroju oaz Podhala.
Mamy nadzieję na kontynuowanie spotkań w kolejnych latach.
ZAPRASZAMY NA X JUBILEUSZOWĄ SENIORIADĘ 27-28 lutego 2023

Z wyrazami szacunku
Prezes Rabczańskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku Senioriady
Elżbieta Szarawara
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego
Marek Szarawarski

IX Ogólnopolska Senioriada na Podhalu, Rabka-Zdrój, 2022 za nami…

Po raz dziewiąty / po rocznej przerwie, bowiem w ub. roku konkurencje odbywały się w formule on-line/ na Senioriadę zjechali zawodnicy z 11 organizacji seniorskich z Polski i Wiednia. Przybyłych gości powitała piękna, słoneczna pogoda z lekkim mrozikiem. Zdecydowanie zabrakło spotkania integracyjnego cieszącego się dużym powodzeniem i z oczywistych względów impreza trwała tylko jeden dzień. Niezwykle wzruszającym momentem podczas defilady było przejście naszych koleżanek z tablicami z nazwami miejscowości z Ukrainy, które miały uczestniczyć w zmaganiach sportowych. Na zakup pakietów startowych dla zawodników z Ukrainy zorganizowaliśmy zbiórkę. Pozostałą ze zbiórki kwotę przekazujemy na pomoc dla uchodźców ukraińskich przebywających w Rabce-Zdroju.

Jesteśmy bardzo dumni z naszych sportowców! Zajęliśmy w ogólnej klasyfikacji III miejsce, a reprezentowało nas tylko 15 zawodników. Zdobyliśmy 5 złotych medali: Wanda Putiatycka i Piotr Sumara –bieg na nartach, Marysia Wójciak – slalom, Zdzisław Florek – rzuty, Andrzej Knotz i Eugeniusz Rozenko – brydż. Srebrni medaliści to: Nina Stelmach – bieg na nartach, Lidka Gilewicz – slalom, Józek Bacia – szachy. Brązowe medale wywalczyli: Ewa Kisiel – rzuty, Janek Ciepliński i Tadek Gronkiewicz –slalom. Po raz pierwszy możemy pochwalić się aż 11 medalami, a i punkty pozostałych zawodników pozwoliły uplasować się naszemu UTW „ na pudle”. Gratulujemy wszystkim zawodnikom.

Siedem grup Nordic Walking poznawało pomniki oraz tablice pamiątkowe w mieście, dokumentując je zdjęciami. Każda grupa miała wymyśleć hasło promujące zimowy wypoczynek na Podhalu. Najciekawsze hasło autorstwa UTW Kęty brzmi: „Po co morze czy Mazury, zimą Rabka – cud natury”.

Na pochwałę zasługuje sprawna, profesjonalna organizacja Senioriady, którą zawdzięczamy Markowi Szarawarskiemu - pomysłodawcy Senioriady, Patrycji Przywolskiej i Beacie Śliwińskiej a także duże zaangażowanie naszych słuchaczy obsługujących wspólnie z sędziami przebieg zawodów. Dziękujemy Wam, a także wszystkim sponsorom , partnerom, fotoreporterom. Wspaniałą atmosferę, sprawną organizację, podkreślali przybyli na naszą imprezę goście. Na zakończenie Senioriady nie zabrakło tańców, pamiątkowych sesji zdjęciowych, podziękowań za podjęcie się przez nas tego zadania i okazji przyjazdu do Rabki-Zdroju , a także wielu rozmów. Oczywiście, padły też obietnice spotkania za rok na X Jubileuszowej Senioriadzie.

Fotorelację ze zdjęciami Janka Cieplińskiego z Senioriady można obejrzeć na naszej stronie, a na stronie www.rabka i www.gorce24- zdjęcia Piotra Kuczaja.

Do odważnych świat należy – tak się kiedyś mówiło. Dzisiaj trzeba to uaktualnić i powiedzieć - do ryzykantów! , bo nie da się wymknąć czasowi covidowej pandemii, choć prawie wszyscy już jesteśmy albo dawno „po”, albo „przed”. To nieuniknione. Wirus nas dopadł i nie odpuści. Będzie na wieki wieków w czwartej, piątej czy następnej fali. Omikron, Beta, Gamma czy inaczej nazwany zostanie z nami na zawsze. Taki czas i choć medycyna milowym krokiem przekroczyła to, co kiedyś było niemożliwe, to, co się nikomu nawet nie śniło, z wirusem musimy nauczyć się żyć. Noworoczne spotkanie w naszym Stowarzyszeniu, mimo wspomnianej pandemii, odbyło się i to nawet przy licznym gronie. Nie zawiódł nas nasz Pan Burmistrz Leszek Świder - za co jesteśmy niezmiernie wdzięczne i nasz Starosta Michał Skowron, a także liczne grono członków. Krótka scenka „Jasełkowa” przygotowana przez grupę teatralną pod nadzorem i dowództwem liderki Ani Rodzik – uświetniła wieczór. Kostiumy, scenografia, akompaniament gitarowy Grażyny i teksty Ani odcięły nas na chwilę od paniki i strachu. Dało się – jak się okazało - spędzić wieczór przy kolędowym wtórze, który nastroił dusze i przeciągnął się aż do występu chóru Cantabile pod czujnym okiem Zosi Zborek. Czas ten uwolnił nas od komunikatów, wzrastających słupków zachorowań,  kretyńskich wywiadów z kretynami i polityki, która stała się niestrawna, a jest wszędobylska i nieznośna i dał normalność pod każdym względem. Lampka wina i domowe ciasto upieczone przez Jadzię Głowacką i Kasię Kościelniak przedarły nas i telepor towały w inny, bliski i ludzki wymiar okresu kolędowania, bycia razem, serdecznych spotkań rodzinnych i sąsiedzko - towarzyskich, które są przypisane bożonarodzeniowej chwili - bo już teraz to wszystko jest chwilą. Dziękujemy odważnym za odwagę, pomocnym za pomoc, pilnym i wytrwałym w próbach za wytrwałość, a nawet ofiarność, bo to i czas, i dojście, i powrót, za pomysły kostiumowe i staranność wykonania – wszystko się liczy i wszystko doceniamy. Niech galeria fotograficzna w wykonaniu Janeczka Cieplińskiego i kilku moich fot, będzie dla WAS ciepłym wspomnieniem i nagrodą za „niebezczynność”, za pokonanie ogólnie stworzonej atmosfery co to dużo mówić - nie ludzkiej - RÓBMY SWOJE ! Kłaniam się aktorkom, chórzystkom i pomocnym w organizacji spotkania – bo bez nich ani rusz, no i oczywiście zawsze mile widzianym gościom. „Mędrcy Świata trzej królowie powiedzcież nam – jak dalej żyć?” Małgorzata Kaznowska Zdjęcia w :::GALERII

Powinien być Dniem Chwały,  ale nie wiem ,czy tegoroczny taki jest …? :::ZDJĘCIA

Jak rokrocznie i w tym roku uczciłyśmy już 103 rocznicę Święta Niepodległości . W kameralnym gronie słuchacze Rabczańskiego UTW spotkali się w swojej siedzibie na „lekcji wspólnego śpiewania” pieśni patriotycznych. Przygotowane śpiewniki pomogły we wspólnym odśpiewaniu bliskich sercom naszym pieśni i piosenek – bo takie też są. Te znane w naszych domach od zawsze: „ Pierwsza Brygada”, „Ułani, ułani”, Marsz, marsz Polonia” i wiele innych , które wskrzeszają nasze dusze i serca , niezależnie od daty urodzenia , poglądów politycznych czy miejsca zamieszkania. Melodie i słowa odnawiają w nas wspólnotę i nowy patriotyzm – bo czasami go gubimy, a ostatnio jakoś częściej.  Dziękujemy wszystkim przybyłym na to spotkanie, bo renowacja tych wspaniałych chwil nie jest możliwa w pojedynkę, musi być w grupie, wspólnocie, a siła tego bycia - to wolność! To tak merytorycznie - bo trzeba. A teraz dla nieobecnych z różnych względów – bo przecież to i czas przeziębień i spotkań rodzinnych, czekania na busa, odbioru z nich bliskich i przygotowania strawy, ale i do tych leniwych, opornych, którym się nie chce, bo po co ? No to żałujcie! Była wspaniała jedność. Dziewczyny śpiewały pełną parą i sercem, a wisienką na tzw. torcie była blaszka ciasta od naszej nowej koleżanki Jadzi Głowackiej. Ciast domowych podczas naszych licznych spotkań przez te iks lat było wiele od : Patrycji Przywolskiej (naszej ukochanej sekretarki),Anki Kwaśniewskiej, Soni Maryńczuk, Władzi Kopytek, Krysi Syrek, Niny Stelmach, Bożenki Sularz, Zosi Chuda, Zosi Knotz i Krysi Weker i innych cudnych gospoch, ale wszystkich nie pamiętam i jakoś nie miałam do dzisiaj okazji o tym napisać. Dzisiejsze ciasto – ananasowe na biszkopcie z podpieczoną bezą (z czego tłumaczyła się nasza sponsorka) pachniało porannym Wiedniem (proszę nie doszukiwać się ani Sobieskiego – choć pewnie chętnie by skosztował, ani odsieczy, ani husarii ), a nawet wieczornym Monte Carlo – bo wiem ,jak pachną te miasta i rankiem, i nocą. No cóż - żałujcie i śpiewani i wspólnoty i zapachu, jaki nam towarzyszył.  A a a - byłabym zapomniała – Jadzia przyniosła najprawdziwszą pod słońcem szablę po swoim dziadku z tychże czasów – którą umieściłyśmy na honorowym miejscu. DZIADKU Jadzi!! CZEŚĆ I CHWAŁA!  Małgorzata Kaznowska Foty: Janeczek Ciepliński i ja

11 pażdziernika odbył się Rajd im. J.Kawalca. 

Cztery lata w plecy – czas już nie leci tylko za……..

Minione wydarzenia roku akademickiego 2020/2021